بنا به گزارشى که به حزب رسيده است٬ کارگران برق عسلويه در فازهاى ۴ و ۵ بعد از روز جهانى کارگر٬ با خواست کاهش ساعات کار و افزايش دستمزد وارد اعتصاب شدند. اين اعتصاب بمدت ۴ روز طول کشيد. نهايتا کارگران موفق شدند که ساعت کار خود را از ٢۴٠ ساعت در ماه به ٢٠٠ ساعت تقليل دهند و ٣٠ درصد افزايش حقوق دريافت کنند و به اعتصاب خود پايان دهند.
همينطور در هفته جارى٬ روز پنجشنبه ٢۶ ارديبهشت٬ کارگران قسمت مکانيک فازهاى ٢ و ٣ باتفاق کارگران مکانيک فاز ١ براى دريافت حقوق معوقه و باقيمانده عيدى و پاداش و سنوات٬ دست از کار کشيدند و از ادامه تعميرات کلى در کارخانه امتناع کردند. اين اعتصاب که يکروز طول کشيد با وساطت ناظرين و سلب اختيار از پرداخت حقوق کارگران توسط پيمانکار خاتمه يافت. يعنى حالا حقوق کارگران مکانيک را مستقيما کارفرما پرداخت ميکند.
حزب اتحاد کمونيسم کارگرى پيروزى کارگران برق جهت کاهش ساعات کار و افزايش دستمزد را تبريک ميگويد. اين پيروزى حاصل موقعيت مهم کارگران فنى در اين منطقه صنعتى و مديون اتحاد و يکدلى کارگران برقکار است. حزب بر تقويت اتحاد کارگران تاکيد ميکند و توجه فعالين و رهبران کارگران را به امر ايجاد و استحکام اتحاد کارگران جلب ميکند.
متحد ظاهر شدن کارگران مکانيک در سه فاز و عقب راندن مانور پيمانکار و موظف کردن کارفرما به پرداخت مستقيم حقوقها٬ يک پيروزى براى کارگران در کلاف چند سر دولت- کارفرما- شرکتهاى پيمانى است که تاکنون تنها کلاهبردارى و کاهش دستمزد و شرايط بدتر کار ماحصل آن براى کارگران بوده است. مثل هميشه در مقابل اشکال متفرق و ناتوان کردن کارگران توسط کارفرما٬ سياست اتحاد کارگران و متحد ظاهر شدن آنها پاسخ است. ما پيروزى اين کارگران را تبريک ميگوئيم. ماحصل اين پيروزى خوشبينى و باور بيشتر به قدرت يکپارچه کارگران است.
***
قطع انگشت يک کارگر ساختمان
بنا به همين گزارش در عسلويه٬ يک کارگر خدماتى در اثر برداشتن بار سنگين يک بند انگشت خود را از دست داد. اين کارگر براى پيوند انگشت به شيراز منتقل شد اما متاسفانه پزشکان کارى نميتوانند بکنند و اين کارگر دچار نقص عضو شد. لازم به ذکر است که قطع انگشت در اثر فشار بيش از حد کار صورت گرفته است. چون بلند کردن وسائل سنگين طبق "قانون" بايد توسط ماشين و وسائل مکانيزه صورت گيرد. به همين دليل کارفرما بهانه آورده که اين اقدام بدون هماهنگى با ما توسط خود کارگران صورت گرفته است و به اين ترتيب زمينه شانه خالى کردن از مسئوليت را فراهم آورده است!
"سوانح کار" يک اسم رمز است که با واقعيات جهنم محيط کار خوانائى ندارد. عمده اتفاقات محيط کار يا در اثر کمبود يا فقدان سيستم ايمنى کار پيش مى آيد٬ و يا دراثر فشار کار بالا که قدرت تمرکز را پائين مى آورد و امکان وقوع حوادث را بالا ميبرد٬ بوقوع ميپيوندند. کاهش فشار کار و بالا بردن سيستم ايمنى محيط کار بدرجات بالائى "سوانح کار" را کاهش ميدهد. اما اين اقدام براى کارفرمايان مقرون بصرفه نيست. لذا هدف تامين سود بيشتر باعث ميشود که محيط کار عملا به يک قصابخانه تبديل شود و اسم قانونى اين توحش "سوانح کار" گذاشته شده که عمدتا کارفرما در تبانى با اداره کار و نهادهائى مانند تامين اجتماعى و غيره٬ خود کارگر را مقصر قلمداد ميکند. نهايتا کارگر با نقض عضو٬ بدون بيمه٬ بدون آينده از محل کار نيز اخراج ميشود. اين وضعيتى است که هزاران کارگر در ايران با آن روبرو شدند.
در سطح دنيا هر ساله به اندازه يک جنگ وسيع کارگران در محيط کار قربانى ميدهند. يا جان خود را از دست ميدهند و يا براى هميشه دچار نقص عضو ميشوند. اين گوشه اى از جنگ روزمره سرمايه عليه طبقه کارگر است. خواست استاندارد کردن سيستم ايمنى محيط کار٬ موظف کردن کارفرما به تامين آن٬ و تلاش براى کاهش فشار کار و زمان کار عواملى هستند که بدرجاتى تضمين ميکنند سلامت جسمى کارگران در محيط کار کمتر به مخاطره بيافتد.
